#5 Duff. Ta brzydka i gruba.

    

                                                           Tytuł: Duff. Ta brzydka i gruba.
                                                           Autor: Kody Keplinger
                                             Wydawnictwo: Mira
                                              Data wydania: 8.04.2015
                                                Liczba stron: 336
                                                 Moja ocena: 5,5/10

  Kupiłam książkę ze względu na okładkę... a raczej na to ciacho na środku ilustracji. Przyznaję się do tego bez bicia ;D Trudno było go zostawić samotnego na półce w Empiku...
Dzięki tej książce, zrozumiałam, że powiedzenie "Nie oceniaj książki po okładce", sprawdza się w praktyce. W sumie to nie wiem czemu spodziewałam się po niej czegoś więcej. Sam opis udowadnia, że jest to lekka książka o miłości nastolatków, która w skrócie mogłaby być umieszczona w jednym z komiksów magazynów dla nastolatek, tych w których ostatnim obrazkiem zawsze jest pocałunek.

                                                             

  Główną bohaterką książki jest siedemnastoletnia Bianca o dość trudnym charakterze. Zawsze dąży do tego, żeby postawić na swoim. Nie jest jedną z typowych filmowych nastolatek, których priorytety w życiu sięgają ubrań idealnie dobranych do sylwetki i zdobycie najprzystojniejszego chłopaka w szkole.
Z kolei dla Wesley'a z którym Bianca zna się już od dawna, takie "typowe filmowe nastolatki" stanowią sens życia.
Czy jest jakaś dziewczyna w tej ich szkole, której nie zaliczył? 
  Według Wesley'a w każdej paczce przyjaciół jest osoba stająca na uboczu, bardziej nieśmiała,
zamknięta w sobie i brzydka na tle swoich przyjaciół, tzw. DUFF (Designated Ugly Fat Friend).
 Kiedy tłumaczy Biance, że jest idealnym przykładem DUFF'a poziom pewności siebie znacznie w niej spada.
I mimo, że Wes ją w kurza, jest nim coraz bardziej zaintrygowana.
Tylko pożądanie? Czy jednak miłość? x_X
(...ten tekst się wytnie)
                                                               
                                               

 W książce jest mowa o akceptacji, zaufaniu samemu sobie. O tym, że nie należy przejmować się etykietkami, takimi jak kujon, mięśniak czy plastik. Nie musisz być najlepszym we wszystkim, zawsze znajdzie się ktoś ładniejszy, bardziej utalentowany, mądrzejszy. Warto pamiętać o tym, aby być najlepszym w byciu samym sobą.  
         

Polecam książkę osobom, które są zestresowane i znudzone monotonią życia. Może na chwilę będą mogły się rozerwać.
I na tym kończę, bo i tak wiem, że połowa z Was bardziej skupia się na gifie obok niż na moich słowach (szczerze mówiąc, sama nie mogę się skupić pisząc to).
                                                     
                                                              Cytaty:
              

Najśmieszniejszy cytat:

"El Tono de tu voz hace que quiera estrangularme. -Wstałam i poczekałam,aż poda mi książki.
-Brzmi seksownie.-[...]-Co to znaczy?
-Dźwięk twojego głosu sprawia że mam ochotę cię udusić.
-Perwersyjne."

Najbardziej wzruszający cytat: "Niezależnie od tego, dokąd uciekniesz, jakie znajdziesz sobie sposoby, by zapomnieć, rzeczywistość i tak cię w końcu dogoni"

Ulubiony cytat: 

"- Każde z nas jest pieprzonym duffem.
- Ja nie - odpowiedział ze zwykłą pewnością w głosie.
- Tylko dlatego, że nie masz żadnych przyjaciół.
- Ach. No tak. Racja."

Najbardziej romantyczny cytat:   Wybaczcie, ale w tej książce, nie ma romantycznego cytatu. Bianca tak rzeczowo podchodziła do miłości, że najbardziej wzruszającym cytatem może być ten: 

"Więc Cię nie kocham, ale muszę przyznać, że ostatnio dużo  o Tobie myślę i mam wobec Ciebie coraz częściej inne uczucia niż nienawiść."